Αν και αναφερόμαστε σε αυτή ως τέχνη, η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική δεν αναγνωρίζονται ως καλή τέχνη ανάμεσα στις 10 που υπάρχουν: (Αρχιτεκτονική,Γλυπτική,Ζωγραφική,Ποίηση,Μουσική,Χορός,Κινηματογραφία (έβδομη τέχνη),Φωτογραφία (όγδοη τέχνη),Κόμικς (ένατη τέχνη),Street Art-Graffiti).

To κάστανο είναι από τους αγαπημένους μου καρπούς και η Αριστοτέλους μοσχοβολάει από ψημένα κάστανα!

Το βασικό πρόβλημα που έχουμε με τα κάστανα είναι το καθάρισμα τους, ένας εύκολος τρόπος για να ξεφλουδίζονται πανεύκολα είναι να κάνετε ένα Χ πάνω στο κεφαλάκι τους και μετά τα βράζετε! Και η φλούδα βγαίνει εύκολα…

Αν νομίζετε πως η σαλάτα Caesar's οφείλει το όνομά της στον Ιούλιο Καίσαρα, τότε κάνετε λάθος. 

Δημιουργός της είναι ο Caesar Cardini, ένας Ιταλός μετανάστης που είχε δικά του εστιατόρια στις ΗΠΑ και το Μεξικό. Σύμφωνα με την κόρη του το πιάτο δημιουργήθηκε όταν την 4η Ιουλίου του 1924 το εστιατόριο της Tijuana ξέμεινε από υλικά και για αυτό χρησιμοποίησε σε ένα πιάτο ό,τι του είχε απομείνει, δηλαδή μαρούλι, κρουτόν, παρμεζάνα, αυγό, σκόρδο, λάδι και λεμόνι.

Το αγαπημένο γαρύφαλλο, που βάζουμε σε μπακλαβάδες και γλυκά είναι το μπουμπούκι του φυτού Eugenia caryophyllata ή αλλιώς της αειθαλούς γαρυφαλλιάς, ένα δέντρο που συγγενεύει με τον ευκάλυπτο και το βρίσκουμε κυρίως στην Ινδονησία, τη Μαδαγασκάρη και την Ζανζιβάρη. Είναι γνωστό ακόμα ως μοσχοκάρφι ή καρυόφυλλο. Μαζεύουν τα μπουμπούκια μόλις πάρουν ένα βαθύ ροζ χρώμα, λίγο πριν ανοίξουν, και τα αποξηραίνουν.

Το Κάρυ δεν είναι ενα μπαχαρικό, αλλά μείγμα πολλών μπαχαρικων. Στην Ινδιά μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 60.

Το κίτρινο χρώμα του το οφείλει στην χρυσόριζα (κουρκουμά). Τα πιο σημαντικά συστατικά του είναι το τζίντζερ, το κάρδαμο, το πιπέρι, το κύμινο, ο κόλιανδρος, η κανέλα, το γαρίφαλο, κ.α. Η αναλογία του πιπεριού καθορίζει και την κατηγορία στην οποία κατατάσσεται το κάρυ: απαλό, μέτριο και καυτερό. Στην αγορά μπορείτε να βρείτε έτοιμα μείγματα κάρυ.

Το ξύδι Βαλσάμικο εφευρέθηκε αιώνες πριν ως φαρμακευτικό βάλσαμο (εξού και η ονομασία του), για αποκλειστική χρήση από βασιλείς, αυτοκράτορες και ευγενείς και μόνο προνομιακά καταστήματα είχαν δικαίωμα να το πουλήσουν.

Οι κανονική του αξία είναι περίπου 150 ευρώ το 1/4 του λίτρου καθώς χρειάζεται πολλά χρόνια για να γίνει, αυτό που αγοράζουμε στα σούπερ μάρκετ είναι βιομηχανικό και όχι το παραδοσιακό που
γίνεται στην Ιταλία. Πιθανόν να το γνωρίσατε από την σαλάτα με ρόκα, μαρούλι, μέλι και καρύδια και φυσικά Βαλσάμικο!